De bewoners van Zorgcirkel Molentocht zitten klaar voor een middag met bloemschikken en muziek. Vrijwilliger Hilbertine zorgt voor een kopje koffie of thee en een warm welkom.
Ze is 70 jaar en al tien jaar actief bij Molentocht. Vroeger werkte ze in een kinderdagverblijf. Toen haar zus zich ging verdiepen in vrijwilligerswerk, dacht Hilbertine: “Dat wil ik ook doen.” Inmiddels is ze er twee dagdelen per week te vinden om de bewoners een fijne dag te bezorgen.
In Molentocht zijn er veel activiteiten. Vrijwilligers gaan bijvoorbeeld duo-fietsen of helpen tijdens de verrassende vrijdagmiddag.
Molentocht doet veel met omliggende basisscholen. Zo gaan de kinderen met Sint-Maarten langs de deuren van de bewoners en worden er puzzeltochten gehouden die de kinderen samen met de bewoners lopen.
De bewoners hebben een vorm van dementie. Sommigen kunnen niet goed aangeven wat ze nodig hebben. “Hilbertine voelt dat feilloos aan,” vertelt Aletta, coördinator welzijn en vrijwilligers. “Een arm om een schouder of een speelse por – zij weet precies wat werkt. Voor ons is ze echt een collega.”
Veel heeft Hilbertine geleerd van de activiteitenbegeleiders, vooral van Lydia. Ze glimlacht: “Ik noem mezelf haar rechterhand.” Ze kent de bewoners goed: hoe ze hun koffie drinken, wat ze prettig vinden en hoe ze communiceren zonder woorden. Een stevige knuffel kan voor sommigen heel waardevol zijn.
Er lopen veel vrijwilligers rond in Molentocht, ieder met een eigen functie en vleugel. Zo blijft alles georganiseerd voor iedereen. De jongste vrijwilligers zijn jonger dan 18; dit gaat dan natuurlijk wel met toestemming van de ouders. “We hebben wel eens meegemaakt dat een meisje uit groep 8 graag vrijwilliger wilde zijn bij ons. Dat vinden wij natuurlijk iets te jong, maar ze is over een paar jaar natuurlijk van harte welkom!” lacht Aletta.
Potentiële nieuwe vrijwilligers lopen eerst mee tijdens de proefperiode. Daarna kunnen zij een vrijwilligersovereenkomst tekenen. “We rekenen wel op je, maar het is niet zo dat je niet een tijdje weg mag. Sommigen hebben namelijk gewoon hun caravan in Frankrijk,” zegt Aletta.
Niet alles is makkelijk. De bewoners blijven tot het einde en overlijden soms. “Daar staan we altijd even bij stil. Lydia en ik draaien dan een liedje dat de bewoner mooi vond.” Muziek roept vaak herinneringen op en brengt gevoelens naar boven. “Door muziek kun je vaak nog iets losmaken, dan slaat er een deur open met herinneringen,” zegt Hilbertine. Ze zorgt goed voor de bewoners en heeft daar ook veel voor over. “Ik heb ook bij een vrouw gewaakt. Haar nicht woont ver weg en ik wilde niet dat ze alleen zou zijn.”
“Ik ben blij dat ik iets kan betekenen,” zegt Hilbertine. “Het is mooi werk en ook echt nodig. Ik ga met een goed gevoel naar huis. Je kunt soms echt het verschil maken voor iemand.”
Samen maken we de cirkel rond.
👉 Kijk op www.vrijwilligerspunt.nu voor alle vacatures en burenhulpvragen!