Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden. Stichting buurtgezinnen zet zich in om gezinnen die steun nodig hebben dit te helpen.

Vijf jaar geleden zag Annemiek een oproep op social media voor vakantiehulp. “Ik dacht: ‘Nou, waarom niet?’” Inmiddels helpt ze al twee gezinnen door hun kinderen op te vangen wanneer dat nodig is. “Als het weer beter gaat in een gezin, bouwen we de hulp natuurlijk af. Het is fijn als een kindje hier kan genieten, terwijl de ouders bijvoorbeeld even naar de kapper kunnen of een moment van rust vinden.”

Toen Annemieks zoontje twee jaar oud was, werd ze gematcht met haar eerste steungezin, dat ook een zoontje van twee had. “Daar wordt bij het matchen rekening mee gehouden," vertelt Yolanda, de coördinator van Buurtgezinnen. “De steungezinnen geven aan wat ze nodig hebben, en de leeftijden van de kinderen spelen een grote rol in het matchingsproces. De veiligheid staat altijd voorop. Eerst is er een kennismakingsgesprek, waarin we de wensen bespreken en ik uitleg hoe alles werkt.”

Combineren
Annemiek is zelf leerkracht, maar toch is haar vrijwilligerswerk goed te combineren. “Als het een keer niet uitkomt, kan ik dat aangeven bij het gezin.” Yolanda vult aan: “Het belangrijkste is dat het in je agenda past. Je kiest een steungezin op basis van jouw eigen beschikbaarheid. Het is fijn dat je een kind een dagdeel kunt opvangen, of dat nu doordeweeks of in het weekend is.” Annemiek knikt instemmend: “Het geeft enorm veel voldoening om te zien dat er meer rust komt binnen een gezin en dat het daar beter gaat.”

“Je wordt wel gekoppeld als er echt een klik is. Het moet voor beide partijen natuurlijk leuk zijn.” Yolanda kijkt ook naar de belangen van het kind “Je laat je kind wel even ergens achter en als je kind het daar ook leuk vindt dat heb je er zelf ook meer vrede mee. Dan is het makkelijker om te ontspannen.”

Na ongeveer twee jaar volgt het afrondingproces, maar dat betekent niet dat het contact stopt. “Dan gaat het contact eigenlijk vanzelf verder, en stap ik als coördinator ertussenuit,” legt Yolanda uit. Buurtgezinnen zit, naast Purmerend in 139 andere gemeentes, waarvan Rhenen tien jaar geleden de eerste was. “De 140e verwachten wij dit jaar.”

Ideaalbeeld
De man van Annemiek staat volledig achter haar keuze om steungezinnen te helpen. “Hij vindt het heerlijk als de tafel vol zit, dat vindt hij prachtig. Uiteindelijk is ons gezin zelf ook uitgebreid."

“Het is voor veel ouders een doorn in het oog, overal speelgoed, etensresten op de vloer, ze hebben een bepaald ideaalbeeld.” Toch zijn die ouders enorm opgelucht als ze zien dat het bij de Annemiek ook niet altijd even gepoetst is. “Dat hoort er nu eenmaal bij.”

Rust
Zeker die eerste paar keren is dat voor ouders heel lastig, dat kan ik mij goed voorstellen, ongeacht de goede kennismaking blijft het spannend dat iemand je kind op komt halen.” Annemiek merkt de spanning binnen het gezin als ze het kind ophaalt. “Toen ik de kinderen weer terug bracht merkte ik dat er iets veranderd was, dat er rust is. Je ziet de ontspanning in die ouders en dat hadden ze echt even nodig.”

Vriendjes
De kinderen worden vaak ook vriendjes. “Als de kinderen het leuk vinden vragen ze ook naar elkaar, mijn zoontje vroeg ‘wanneer komt hij weer eens?’ Ik merkte toen dat hij het ook leuk vindt dat er een steun kindje is.” Vertelt Annemiek.

“Wat ik het mooiste vind is dat, als kinderen aan het einde van de dag weer naar huis gaan, ze terug komen met mooie verhalen. Daar worden de ouders ook blij van. Het is mooi hoe zij daarvan opfleuren, dat zij een goede beslissing voor hun kind hebben gemaakt.” Lacht Yolanda. “Ik begeleid alleen maar, alle lof gaat naar de vrijwilligers.”

“Als jij ruimte hebt om een steungezin te helpen, zou ik het zeker doen! Je krijgt er zoveel voor terug. Het is mooi om te zien wat het doet voor de steungezinnen én voor je eigen gezin.”

Wil jij ook een steungezin helpen? Kijk op www.vrijwilligerspunt.nu voor de leukste vacatures voor vrijwilligerswerk en burenhulpvragen!