De kracht van vrijwilligerswerk!

Op het terrein van Rugby Club Waterland is Milan Galas niet meer weg te denken. Hij is 22 jaar, inmiddels afgestudeerd, maar blijft zich met volle energie inzetten voor zijn favoriete club.

Student en vrijwilliger
Ondanks dat hij voor lange tijd zijn vrijwilligerswerk verrichtte naast zijn intensieve studie, lukte het hem wel om dit al die jaren goed te combineren. “Mijn taken zijn vooral achter de schermen, veel dingen zijn online en dit doe ik dan makkelijk vanuit huis.” Verteld Milan, zo heeft hij zijn twee uur vrijwilligerswerk per week op afstand kunnen doen.

Van speler tot trainer
“Veel kinderen gaan op voetbal. Dat snap ik wel, het is een bekendere sport,” vertelt Milan. Zelf heeft hij vroeger ook gevoetbald, maar dat bleek niets voor hem. Toen hij bij de rugbyclub terechtkwam, ging er een wereld voor hem open. Toen hij 16 werd besloot Milan training te geven aan de jongste rugby groepen.

Naast dat Milan als vrijwilliger training geeft, helpt hij ook met alles wat er achter de schermen gebeurt. “Veel mensen staan er niet bij stil, maar er komt echt van alles bij kijken: ledeninschrijvingen, het inkopen van fusten bier... alles moet geregeld worden.”

Hij merkt dat dit soort taken vaak op dezelfde mensen neerkomt. “Ik wil dat het voor iedereen leuk blijft en dat we de taken eerlijk kunnen verdelen. Maar soms hebben we gewoon handen tekort.”

Samen uit, samen thuis
Aan het einde van elk seizoen gaan de teams op kamp. “Dan huren we een boerderij op Ameland. Het is echt: samen uit, samen thuis. Dat vinden wij én de teams geweldig. We hebben dit jaar een topseizoen gehad. De dames hebben uitzonderlijk goed gepresteerd, daar zijn we ontzettend trots op,” zegt Milan lachend. “We zijn trouwens trots op al onze teams.”

De rugby club haalt veel trots uit het feit dat ze hun top spelers uit hun eigen omgeving halen. “Veel clubs kopen spelers van andere teams, vaak ook uit het buitenland. Hier leiden we graag onze eigen ster-spelers op.”

Hart voor Rugby
Zelf speelt hij nog steeds rugby in het mannenteam, naast zijn vrijwilligerswerk. De liefde voor de sport en de club gaat vaak van generatie op generatie. “We hebben hier een opa, vader en zoon die alle drie vrijwilligerswerk doen. De passie wordt zó vanzelfsprekend doorgegeven, dat mensen vaak aan mij vragen uit welke rugbyfamilie ik kom,” vertelt hij.

Wat hij het allermooist vindt? “Dat ik kinderen die ik heb getraind zie doorgroeien naar een hoger niveau. Dat zij daar zoveel profijt van hebben, maakt me enorm trots.”

Wil jij ook iets betekenen voor jouw favoriete club of buurt?
Kijk op vrijwilligerspunt.nu/vacatures voor alle vacatures en burenhulpvragen!